تاثير کوتاه‌مدت دو نوع تمرين ثبات‌دهنده روی فراخوانی عضلات کمری و شکمی و انحنای کمردر بيماران کمردردی مزمن غير اختصاصی

زهرا يعقوبی، صديقه کهريزی، محمد پرنيان پور ، سقراط فقيه زاده (مجله کومش)

سابقه و هدف: کمردرد ناشی از اختلال عمل‌کرد عضلانی باعث تحميل هزينه‌های زياد درمان می‌شود. يافتن روش‌های موثر به منظور بررسی تغييرات فعاليت عضلات يکی از اهداف تحقيقات است. هدف مطالعه حاضر بررسي اثرات کوتاه‌مدت”تمرين فرو بردن شکم به داخل”(AH) و”تمرين هم‌انقباضی عضلات شکم با هم” (AB) روی فراخوانی عضلات تنه (%MVC)RMSو نيز انحنای کمر در يک تکليف ايستاده استاتيک در مردان مبتلا به کمردرد غير اختصاصی بود.
مواد و روش‌ها: در يک تحقيق کارآزمايی باليني متقاطع، ۳۰ مرد مبتلا به کمردرد مزمن غيراختصاصی با ميانگين سنی (۴۳/۴±۹۵/۲۷) به روش نمونه‌برداری ساده و در دسترس به سه گروه با تعداد مساوی(يک گروه کنترل و ۲ گروه مداخله)تقسيم شدند. قبل و بلافاصله بعد ازتمرينات ثبات‌دهنده، انحنای کمر و نيز الکتروميوگرافی سطحی از عضلات تنه به‌صورت هم‌زمان در يک تکليف عمل‌کردی ثبت شد.
يافته‌ها:بدون لود، در (AH) افزايش فعاليت عضلات لوکال و در AB کاهش معنی‌دار در فعاليت برخي گلوبال‌ها مشاهده شد (۰۰۱/۰=P) با اعمال لود در AH کاهش فعاليت لوکال و در AB کاهش فعاليت گلوبال ديده شد(۰۰۴/۰=P).در بدون لود بعد ازAH، انحنای کمر ۲ درجه افزايش و با لود کاهشيافت (۰۰۴/۰=P).

نتيجه‌گيری:هر دو تمرين ثبات‌دهنده کوتاه‌مدت با قابليت انتقال به يک تکليف غيراختصاصی، توانايی اثر‌گذاری روی عضلات تنه و انحنای کمر و در نتيجه روی وضعيت بدن را داشتند که اثر AH روی انحنا موثرتر از AB بود.
متن کامل مقاله رایگان