تأثیر دوازده هفته تمرین تناوبی با شدت زیاد (HIIT) بر سطوح لپتین و عوامل وابسته به‌ چاقی دانشجویان دختر دچار اضافه وزن

۱ محمدابراهیم بهرام؛ ۲ مهدی مقرنسی
۱کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزش دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان
۲دانشیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه سیستان و بلوچستان

نشریه علوم زیستی ورزشی

لپتین، یک هورمون مترشح از بافت چربی است که در تنظیم متابولیسم سلولی و تعادل انرژی نقش مهمی دارد. هدف تحقیق حاضر، بررسی تأثیر دوازده هفته تمرین تناوبی با شدت زیاد بر سطوح لپتین و عوامل وابسته به‌ چاقی دانشجویان دختر دچار اضافه وزن بود. در این پژوهش نیمه‌تجربی، ۲۴ نفر از این دانشجویان با شاخص تودۀ بدنی بین ۲۵ تا ۳۰ kg/m2 ، به‌صورت هدفمند انتخاب و تصادفی، در دو گروه تجربی با میانگین سن ۹۷/۰±۶۰/۲۲سال، وزن ۳۷/۲±۵۰/۸۵ کیلوگرم و قد ۸۲/۲±۸۰/۱۶۶ سانتی‌متر و کنترل با میانگین سن ۳/۱±۲۰/۲۳ سال، وزن ۱۸/۳±۹۰/۸۲ کیلوگرم و قد ۸۷/۱±۲۰/۱۶۸ سانتی‌متر، قرار گرفتند.گروه تجربی در برنامۀ تمرینی تناوبی با شدت زیاد، به ‌مدت دوازده هفته و هر هفته سه جلسه با شدت بالای ۹۰ درصد ضربان قلب بیشینه به ‌تمرین پرداختند. قبل و پس از تمرین مقادیر لپتین پلاسما، وزن، درصد چربی، شاخص تودۀ بدن و نسبت کمر به ‌لگن محاسبه ‌شدند. داده‌های جمع‌آوری‌شده با استفاده از آزمون‌های کولموگروف-اسمیرنوف، t وابسته و مستقل در سطح معناداری ۰۵/۰≥ α تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج نشان داد، دوازده هفته تمرین تناوبی دویدن با شدت زیاد، بر کاهش سطوح سرمی لپتین پلاسما، وزن بدن، درصد چربی،BMI  و WHR در گروه تجربی نسبت به‌ گروه کنترل تأثیر معناداری داشته است (۰۵/۰≥P). به‌نظر می‌رسد که تمرین تناوبی با شدت زیاد به‌عنوان یک روش غیرتهاجمی و غیردارویی، می‌تواند اثر مثبتی بر کاهش مقدار لپتین و برخی عوامل وابسته به‌ چاقی و اضافه وزن داشته باشد.
کلیدواژگان
اضافه وزن؛ تمرین تناوبی با شدت زیاد؛ چاقی؛ درصد چربی؛ لپتین؛ BMI

متن کامل مقاله رایگان