پایش اثرات هایپوکسی و تیپر شدت بر بیان پروتئین‌های آپوپتوتیک Bax و Bcl2 ریوی

مهدی یادگاری ۱، سیمین ریاحی۲ ، شادمهر میردار۳ ، غلامرضا حمیدیان۴ ، پریناز مصدق۵ ، فریبا یحیوی۶

مجله پزشکی فسا

زمینه و هدف: با توجه به پیشینه محدود پژوهشی در ارتباط با اثر تمرینات ورزشی با شدت­های مختلف در کنار تنش هایپوکسی بر آپوپتوز ریوی، هدف پژوهش حاضر پایش اثرات هایپوکسی و تیپر شدت بر بیان پروتئین­های آپوپتوتیک Bax و Bcl2 ریوی بود.
مواد و روش­ها: در این پژوهش تجربی ۲۴ سر رت نر صحرائی (سن ۴ هفته، وزن ۹± ۷۲ گرم) به‌صورت تصادفی به ۲ گروه کنترل (۸ سر) و تمرین (۱۶ سر) تقسیم شدند. نمونه‌ها پس از ۶ هفته تمرین بی­هوازی وارد محیط هایپوکسی شده و ۳ هفته در آنجا زندگی کردند. گروه دیگری نیز هم‌زمان با قرارگیری در محیط هایپوکسی، به اجرای تیپر (کاهش ۳۰ درصدی درشدت تمرین) پرداختند. بیان پروتئینی Bax و Bcl2 حبابچه­های ریه با روش ایمونوهیستوشیمی اندازه­گیری شد. جهت تحلیل داده­ها از آزمون­های آنالیز واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی LSD در سطح ۰۵/۰≥ P استفاده شد.
نتایج: بیان پروتئین Bcl2 در نمونه­های تمرین کرده و قرارگرفته در معرض هایپوکسی افزایش یافت و ۳ هفته بهره­گیری از تیپر آن را کاهش داد (۰۵/۰<P). بیان پروتئین Bax در نمونه­های تمرین کرده و قرارگرفته در معرض هایپوکسی افزایش (۰۵/۰≥P) و در اثر تیپر کاهش یافت (۰۵/۰<P).
نتیجه‌گیری: به نظر می­رسد هایپوکسی متوسط قادر است در ریه نمونه­هایی که تمرینات شدیدی را پشت سر گذاشته‌اند اثرات آپوپتوزی اعمال کند و احتمال می‌رود بهره­گیری از تیپر شدت این اثرات را کاهش دهد.

متن کامل رایگان