اثر حاد فعاليت ورزشی فزآينده بر غلظت پپتيد YY، نوروپپتيد Y و IGF-1 پلاسما در ورزشکاران جوان

حسن فرجی، رحمان رحيمی ، سعيد دباغ نيکوخصلت
دانشجوی دکترا گروه تربيت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مريوان

مجله تازه های علوم کاربردی در ورزش

مشخص شده است که فعاليت ورزشی يک استراتژی جهت مقابله با چاقی محسوب می‌شود. اين کار توسط ايجاد تعادل انرژی منفی به وسيله افزايش مصرف انرژی و اثر بر تنظيم هورمون‌های اشتها انجام می‌شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر يک جلسه فعاليت ورزشی تا سر حد خستگی بر پپتيدYY، نورروپپتيد Y و فاکتور رشد شبه انسولين (IGF-1) در ورزشکاران جوان بود. سی و يک مرد جوان ورزشکار (سن: ۲/۷۵±۱۹/۵۲، وزن: ۱۶/۱۳±۷۹/۲۴، قد: ۶/۴۹±۱/۷۳ و چربی بدن ۵/۹۲±۱۶/۳۷ درصد) به طور داوطلبانه در اين مطالعه شرکت کردند. آزمودنی‌ها يک جلسه فعاليت ورزشی روی چرخ کارسنج با مقاومت ۵۰ وات به مدت ۵ دقيقه بود که توان خروجی آن هر ۳ دقيقه ۳۰ وات تا خستگی ارادی فرد افزايش پيدا می‌کرد. نمونه‌های خون سياهرگی در جلسه پايه (روز کنترل)، قبل، بلافاصله بعد و يک ساعت پس از فعاليت ورزشی جهت ارزيابی غلضت‌های P‏YY ، NPY و IGF-1 پلاسمايی گرفته شد. پس از تنظيم و تعديل تغييرات حجم پلاسمايی پس از فعاليت، نتايج نشان داد که يک جلسه فعاليت ورزشی تا خستگی بطور معناداري PYY و IGF-1  پلاسمايی را پس از فعاليت نسبت به قبل فعاليت افزايش می‌دهد [به ترتيب (۰/۰۴۲ = p) و (۰/۰۰۱ = p)]. همچنين، NPY بلافاصله (۰/۰۰۱ = p) و به مدت يک ساعت (۰/۰۲۱ = p) پس از فعاليت افزايش يافت. غلظت‌های افزايش يافته PYY بلافاصله پس از فعاليت ورزشی تا سرحد خستگی احتمالا ناشی از سيگنال‌های IGF-1 باشد که ممکن است بر اشتهای کشتی‌گيران جوان اثرگذار باشد. به هر حال NPY افزايش يافته پلاسما احتمالاً موجب تحريک غذای مصرفی نيست چون نمی‌تواند ازديواره مغزی-خونی عبور کند.
واژه‌های کلیدی: اشتها، غذای مصرفی، ورزشکاران، بی اشتهايی،
متن کامل مقاله رایگان