تاثير تمرينات عصبی- عضلانی، قدرتی و ترکيبی بر نسبت قدرت همسترينگ به چهارسر در زنان بسکتباليست

زهرا رحيمی *، دکتر محمد حسين عليزاده، دکتر رضا نوری ، دکتر زهرا رجحانی

مجله پزشکی زنجانزمينه و هدف: پژوهشگران آسيب‌پذيری بالاتر زنان ورزشکار را با عدم تعادل عملکردی عضلات همسترينگ و چهارسررانی مرتبط می‌دانند و استفاده از روش‌های مختلف تمرينی را به‌منظور کسب الگوهای عملکردی عضلانی مناسب، پيشنهاد کرده‌اند. هدف اين تحقيق بررسی تاثير تمرين‌های عصبی عضلانی، قدرتی و ترکيبی بر نسبت قدرت همسترينگ به چهارسر در زنان بسکتباليست حرفه‌ای بود. روش بررسی: ۴۲ نفر بسکتباليست زن با ميانگين سن (۸۸/۱±۷۳/۲۰) سال و قد (۵۷/۶±۴۷/۱۷۲) سانتی‌متر و وزن (۹۸/۴ ±۵۴/۶۳) کيلوگرم و شاخص توده‌ی بدنی (۱۷/۱ ± ۳۶/۲۱) کيلوگرم/متر مربع، در قالب ۳ گروه آزمايش و يک گروه کنترل انتخاب و گروه‌های آزمايش به مدت شش هفته برنامه‌های تمرينی را انجام دادند. نسبت عملکردی قدرت همسترينگ به چهار سر در چهار گروه قبل و بعد از برنامه‌ی تمرينی با استفاده از دستگاه دينامومترايزوکينتيک بايودکس ۴، اندازه‌گيری و محاسبه شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با آزمون‌های تی زوجی، تحليل واريانس با اندازه‌گيری مکرر و توکی انجام شد. يافته‌ها: اختلاف ميانگين نسبت قدرت عملکردی در پيش و پس آزمون در گروه تمرينات قدرتی در هر سه سرعت زاويه‌ای معنادار بود (۰۵/۰>P). بين گروه تمرينات قدرتی و گروه کنترل نسبت به ديگر گروه‌های تمرينی تفاوت مشهودتری در رابطه با افزايش نسبت عملکردی قدرت همسترينگ به چهارسر مشاهده شد. نتيجه گيری: تجويز تمرين‌های قدرتی اندام تحتانی در برنامه‌های تمرينی پيشگيری از آسيب، موجب بهبود نسبت عملکردی قدرت خواهد شدوممکن است باعث کاهش خطر آسيب شود.
واژگان کليدی: تمرينات عصبی عضلانی، تمرينات قدرتی، تمرينات ترکيبی، نسبت عملکردی قدرت همسترينگ به چهارسر، زنان بسکتباليست، متن کامل مقاله رایگان