تاثير دو ماه تمرين ورزشی ترکيبی بر مقادير پلاسمايی‌ عوامل خطرزای آسم، مقاومت انسولين و برخی شاخص‌های فيزيولوژيکی در نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق

دکتر آقا علی قاسمنيان^*، دکتر بهلول قربانيان ، دکتر علی گرزی

زمينه و هدف: ائوتاکسين يک کموکاين مهم در ابتلا به آسم بوده و در انسان ها و موش ها بر اثر چاقی افزايش می يابد. بدين منظور هدف از اين مطالعه بررسی اثرات ۸ هفته تمرين ترکيبی تناوبی بر مقادير پلاسمايی ائوتاکسين، مقاومت انسولين، حداکثر اکسيژن مصرفی و برخی شاخص‌های فيزيولوژيکی در نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق می باشد.

 روش کار: در اين مطالعه تجربی، ۲۸ نوجوان پسر چاق و دارای اضافه وزن از بين افراد واجد شرايط بطور تصادفی ساده انتخاب شدند. آزمودنی‌های چاق و دارای اضافه وزن به طور تصادفی به دو گروه تجربی(۱۳ نفر) و شاهد (۱۵ نفر) تقسيم شدند. آزمودنی‌های گروه تجربی به مدت ۸ هفته، ۴ جلسه در هفته و هر جلسه به مدت ۷۰ دقيقه به فعاليت ورزشی پرداختند. نمونه های خونی قبل و پس از ۸ هفته تمرين، جهت ارزيابی مقادير ائوتاکسين، نيم رخ های چربی و مقاومت انسولين گرفته شد. برای تجزيه و تحليل داده‌ها از روش های آماری T تست مستقل و همبستگی پيرسون در سطح معنی داری ۰۵/۰> Pاستفاده شد.

 يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد که ۸ هفته تمرين ترکيبی تناوبی، ضمن افزايش معنی‌دار غلظت ائوتاکسين پلاسما و حداکثر اکسيژن مصرفی، موجب کاهش مقاومت انسولين، درصد چربی بدن، وزن، شاخص توده بدن، دور کمر و تری گليسريد پلاسما شد )۰۵/۰(P <. همبستگی معنی داری بين سطح اوليه ائوتاکسين با ساير عوامل مشاهده نشد )۰۵/۰<(P.

نتيجه‌گيری: ۸ هفته فعاليت ترکيبی تناوبی با وجود افزايش معنی‌دار ائوتاکسين پلاسما، بر تری‌گليسريد، درصد چربی بدن، شاخص توده بدن، چاقی مرکزی، مقاومت انسولين و Vo2maxنوجوانان دارای اضافه وزن و چاق تاثير مثبت داشت.

واژه‌های كليدي: ائوتاکسین، شاخص مقاومت انسولین، آسم، فعالیت ترکیبی تناوبی.،