تاثیر تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره آبی سیر بر نشانگرهای بیوژنز میتوکندری قلبی در موش‌های صحرایی دیابتی – فیزیولوژی ورزشی

تاثیر تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره آبی سیر بر نشانگرهای بیوژنز میتوکندری قلبی در موش‌های صحرایی دیابتی – فیزیولوژی ورزشی

فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران

معصومه ابراهیم پور ، سقا فرج تبار بهرستاق*
گروه تربیت بدنی وعلوم ورزشی، واحد قائمشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائمشهر، ایران

چکیده:
زمینه و هدف: تمرینات ورزشی باعث سازگاری­هایی از جمله افزایش ظرفیت آنتی­اکسیدان، اندازه میتوکندری و بهبود سیگنالینگ انسولین می‌شود. هدف از انجام مطالعه حاضر تعیین تاثیر تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره آبی سیر بر نشانگرهای بیوژنز میتوکندری قلبی در موش‌های صحرایی دیابتی بود.
روش‌ها: در این مطالعه تجربی، ۴۰ موش صحرایی نر نژاد ویستار (سن ۵ هفته و وزن ۲/۱۵±۱/۱۶۲ گرم) از انستیتو پاستور تهیه شد. ۸ موش در گروه کنترل سالم (CN) قرار گرفتند. ۳۲ موش با تزریق داخل ‌صفاقی تک­دوز استرپتوزوتوسین (mg/kg 60) دیابتی شد و به­طور تصادفی به ۴ گروه دیابت (DM)، دیابت+تمرین (TDM)، دیابت+سیر (GDM) و دیابت+تمرین+سیر (TGDM) تقسیم شدند. گروه‌های تمرین به مدت ۸ هفته، برنامه تمرین هوازی را روی نوارگردان انجام دادند. همچنین روزانه به ازای هر صد گرم وزن بدن، یک میلی‌لیتر (۴/۰ گرم به ازای ۱۰۰ گرم وزن بدن) عصاره سیر گاواژ شد. تغییرات بیان ژن PGC-1α و Nrf2 در بافت قلب اندازه­گیری شدند.
یافته‌ها: القای دیابت باعث کاهش معنی‌داری در بیان ژن PGC-1α (۰۰۰۱/۰P=) و Nrf2 (0001/0P=) نسبت به گروه کنترل شد. بیان PGC-1α و Nrf2 در گروه‌های TDM (به­ترتیب ۰۳۸/۰P= و ۰۳۱/۰P=) و GDM (به­ترتیب ۰۳۶/۰P= و ۰۲۵/۰P=) نسبت به DM افزایش معنی‌داری داشت. مداخله ترکیبی تمرین با مکمل سیر نسبت به اثر هر مداخله به تنهایی بر PGC-1α و Nrf2 معنی‌داری نشد (۰۵/۰P<).
نتیجه‌گیری: مکمل سیر و فعالیت ورزشی احتمالاً از طریق تنظیم افزایشی مسیر PGC-1α و Nrf2 می‌تواند آسیب قلبی ناشی از استرپتوزوتوسین را مهار کند. با این حال انجام مطالعات بیشتر در این زمینه ضروری است.
واژه‌های کلیدی: تمرین هوازی، سیر، PGC-1α، Nrf2، دیابت، فیزیولوژی ورزشی

متن کامل