تأثیر ۳ ماه تمرين بسکتبال بر برخی نشانگر‌های متابولیسم استخوانی مردان ۵۵-۴۵ سالۀ داراي اضافه ‌وزن

تأثیر ۳ ماه تمرين بسکتبال بر برخی نشانگر‌های متابولیسم استخوانی مردان ۵۵-۴۵ سالۀ داراي اضافه ‌وزن

*فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران*

Sasan Ghafari Farsani – کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزش- گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی- واحد شهرکرد- دانشگاه آزاد اسلامی- ایران. http://orcid.org/0000-0002-0699-9092
Akram Jafari – استادیار- فیزیولوژی ورزش- گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی- واحد شهرکرد- دانشگاه آزاد اسلامی- ایران. http://orcid.org/0000-0002-7771-3661

مجله دانش و تندرستی

چکیده

مقدمه: افزایش وزن و پوکی استخوان دو مشکل شایع در سلامت افراد بزرگسال است که غالباً در‌پی کاهش فعالیت بدنی ایجاد می‌شود. نشانگرهاي بیوشیمیایی تغییرات دینامیکی در عملکرد استخوان را ارزیابی و میزان پاسخ متابولیسم استخوان به فعالیت بدنی را تعیین می‌کند. فاکتور رشد شبه انسولینی، پاراتورمون و آلکالین فسفاتاز از جمله مارکرهای استخوانی مهم در متابولیسم استخوان می‌باشند که هنوز ابهامات زیادی درباره آنها وجود دارد. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر ۳ ماه تمرين بسکتبال بر فاکتور رشد شبه انسولینی، پاراتورمون و آلکالین فسفاتاز مردان ۵۵- ۴۵ ساله داراي اضافه‌وزن می‌باشد.
مواد و روش‌ها: ۲۴ مرد دارای اضافه وزن (۰۶/۲ ±۹۱/۴۷ سال، ۱۳/۱ ±۸۰/۲۷ کیلوگرم بر متر مربّع) به‌صورت هدفمند و بر‌اساس معیارهای ورود انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. گروه تجربی هفته‌ای سه روز و هر جلسه به‌مدت ۹۰ دقیقه و به‌مدت ۳ ماه تمرینات بسکتبال را انجام دادند. ۲۴ ساعت قبل‌از تمرین و ۴۸ ساعت پس‌از آخرین جلسۀ تمرین، شاخص توده بدن و نمونۀ خونی ناشتا برای سنجش فاکتور رشد شبه انسولینی، پاراتورمون و آلکالین فسفاتاز به‌روش الایزا انجام گرفت.
نتایج: ۱۲ هفته تمرین بسکتبال باعث افزایش فاکتور رشد شبه انسولینی (۰۰۲/۰P=) و آلکالین فسفاتاز شد (۰۳/۰=P) اما بر مقدار پاراتورمون تأثير معناداري نداشت.
نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد که ۳ ماه تمرین بسکتبال می‌تواند فشار مکانیکی مؤثّر بر بافت اسکلتی- عضلانی را ایجاد کرده و بدن را در شرایط آنابولیکی قرار دهد.

متن کامل