تاثیر تمرین تناوبی با شدت بالا(HIIT) بر نسبت آدیپونکتین به لپتین و پروتئین واکنش‌گر-C در موش ‎های صحرایی پس از القاء دیابت استرپتوزوتوسین-نیکوتین‌آمید

محمد پرستش ۱، عباس صارمی۲
۱- گروه فیزیولوژی و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اراک، اراک، ایران ،
۲- گروه فیزیولوژی و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اراک، اراک، ایران

مجله پزشکی ایلام

چکیده

مقدمه: تغییرات در آدپیوکین‏ های پلاسما و پارامترهای التهابی در دیابت نوع ۲، به علت چاقی و به طور مستقیم با وضعیت دیابت ارتباط دارد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین تناوبی با شدت بالا(HIIT) بر نسبت آدیپونکتین به لپتین و پروتئین واکنش ‏گر-C (CRP) در موش‏ های دیابتی نوع ۲ بود.
مواد و روش‏ ها: در این مطالعه تجربی ۴۲ سر موش صحرایی از نژاد ویستار در محدوده وزنی ۵۴±۲۰۵ به سه گروه(کنترل سالم، کنترل دیابتی و دیابتی همراه تمرین تناوبی با شدت بالا(HIIT)) به طور تصادفی تقسیم شدند. گروه دیابتی تمرین تناوبی با شدت بالا(HIIT) یک هفته بعد از القاء دیابت، به مدت ۱۰ هفته تمرین تناوبی با شدت بالا(HIIT) را به وسیله تردمیل انجام دادند. ۲۴ ساعت بعد از آخرین جلسه سرم خون موش ‎های صحرایی جهت بررسی متغیرهای خونی جمع‏ آوری شد. داده‎ ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزﻣﻮن ﺗﺤﻠﯿﻞ واریﺎﻧﺲ یﮏ ﻃﺮﻓﻪ(one-way‏ANOVA) و آزمون تعقیبی توکی در سطح P≤۰٫۰۵ بررسی شدند.
یافته‏ های پژوهش: القاء دیابت توسط استرپتوزوتوسین-نیکوتین آمید منجر به کاهش معنادار آدیپونکتین(P=0.000) و لپتین(P=0.000) و افزایش معنادار پروتئین واکنش ‏گر-C (P=0.000) در گروه کنترل دیابتی نسبت به گروه کنترل سالم شد. ۱۰هفته تمرین HIIT موجب کاهش معنادار در قندخون ناشتا(P=0.010)، پروتئین واکنش ‏گر-C (P=0.024) و افزایش معنا‎دار سطوح سرمی لپتین(P=0.001) و آدیپونکتین(P=0.042) در گروه تمرین HIIT نسبت به گروه کنترل دیابتی شد.
بحث و نتیجه‌ گیری: به نظر می ‎رسد تمرین HIIT از طریق تغییر در سطوح سرمی آدیپونکتین و لپتیـــن موجب بهبود التهاب(پروتئین واکنش‏ گر-C) در موش‎ های صحرایی دیابتی نوع ۲ می‎ شود. در تحقیق حاضر ۱۰ هفته تمرین HIIT موجب افزایش نسبت آدیپونکتین به لپتین و متعاقب آن کاهش پروتئین واکنش ‏گر-C شد.

واژه‌های کلیدی: دیابت نوع ۲، نسبت آدیپونکتین به لپتین‌، پروتئین واکنش ‌گر-C، تمرین تناوبی با شدت بالا(HIIT)

متن کامل