تأثیر ترتیب تمرین ترکیبی (قدرتی و استقامتی) بر سطوح سرمی میوستاتین، فولیستاتین و نسبت فولیستاتین بر میوستاتین زنان سالمند

لاله باقری؛ ۲ محمد فرامرزی ؛ ۳ ابراهیم بنی طالبی؛ ۲ اکبر اعظمیان جزی
۱دانشجوی دکترا دانشگاه شهرکرد
۲دانشیار دانشگاه شهرکرد
۳استادیار دانشگاه شهرکرد

مجله فیزیولوژی ورزشی

هدف این پژوهش، تعیین تأثیر ترتیب تمرین ترکیبی (قدرتی و استقامتی) بر سطوح سرمی میوستاتین، فولیستاتین و نسبت فولیستاتین بر میوستاتین زنان سالمند بود. تعداد ۴۰ نفر از زنان سالمند (با دامنۀ سنی ۸۲/۰±۳۴/۶۰ سال؛ قد ۰۱/۰±۱۵۵ سانتی-متر؛ وزن ۸۹/۱±۷۲/۷۱ کیلوگرم و BMI 63/0±۴۵/۲۹ کیلوگرم بر مترمربع) به‌طور تصادفی ساده در یکی از ۴ گروه تمرین استقامتی + قدرتی (E+S) (n=9)، قدرتی + استقامتی (S+E) (n=10)، ترکیبی چرخشی (ACT) (n=12) و کنترل (n=9) تقسیم شدند. برنامه‌های تمرینی به‌مدت ۸ هفته و ۳ روز در هفته انجام شد. برنامۀ‌ تمرین استقامتی شامل کار بر روی دوچرخۀ کارسنج (با شدت ۸۰-۶۰% (MHR و برنامۀ تمرین قدرتی شامل چندین تمرین منتخب بالاتنه و پایین‌تنه (‌با شدت ۷۵-۴۰% ۱RM، ۱۸-۸ تکرار) بود. نتایج نشان داد میزان فولیستاتین و میوستاتین پس از متن ۳ نوع ترتیب تمرین، تغییر معنی‌داری نیافت (۰٫۰۵≤P). نسبت فولیستاتین به میوستاتین در گروه E+S افزایش یافت، هرچند معنی‌دار نبود (۰٫۰۵≤P)؛ ولی این نسبت در گروه S+E‌ کاهش معنی‌داری را نشان داد (۰٫۰۴=p) و پس از تمرین، ACT تغییری نیافت (۰٫۰۵≤P). همچنین، ۸ هفته تمرین ترکیبی، به افزایش معنی‌دار قدرت بالاتنه در گروه‌های تمرین ترکیبی E+S و ACT و قدرت پایین‌تنه در همۀ گروه‌های تمرینی منجر شد (۰٫۰۵>p). بر‌اساس یافته‌های این مطالعه به‌نظر می‌رسد ترتیب تمرین می‌تواند بر سازگاری‌های عملکردی ناشی از تمرین تأثیرگذار باشد. همچنین، به‌نظر می‌رسد با توجه به افزایش نسبت فولیستاتین بر میوستاتین در گروه E+S و کاهش این نسبت در گروه S+E، ترتیب استقامتی + مقاومتی، به محیط آنابولیک‌تر و ترتیب مقاومتی + استقامتی، به محیط کاتابولیک‌تری منجر ‌شود.
کلیدواژگان
ترتیب تمرین؛ میوستاتین؛ فولیستاتین؛ نسبت فولیستاتین بر میوستاتین؛ سارکوپنیا

متن کامل مقاله رایگان