تغییرات سایتوکاین‌های اینترلوکین ـ۲ و اینترلوکین ـ۱۲ در سلول‌های طحال موش‌های بالب‌سی به‌دنبال استفاده از یک وهله ورزش استقامتی به‌عنوان اجوانت واکسن ویروس هرپس سیمپلکس یک

مهدیه ملانوری شمسی ۱؛ مهدی مهدوی۲؛ الهام حیدرزاده۳
۱استادیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تربیت‌مدرس
۲استادیار ایمونولوژی پزشکی، انستیتو پاستور ایران
۳کارشناسی‌ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد واحد تفت

در راستای افزایش کارایی واکسن‌ها، استفاده از اجوانت‌ها همواره موردتوجه ایمونولوژیست‌ها بوده است. فعالیت‌های ورزشی با توجه به تغییرات ایمونولوژیکی که ایجاد می‌کنند می‌توانند به‌عنوان اجوانت واکسن برای پاسخ‌های ایمنی مؤثر باشند. در این ارتباط، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر اجوانتی یک وهله ورزش استقامتی بر تولید سایتوکاین‌های اینترلوکین ـ۲ و اینترلوکین ـ۱۲ از سلول‌های طحال در مدل واکسن ویروس هرپس سیمپلکس یک بود. بدین‌منظور، ۲۴ موش نژاد بالب‌سی ۵ـ۴ هفته (‌با میانگین وزنی ۶۷/۱۷ گرم) به سه گروه کنترل، گروه واکسن و دریافت‌کنندۀ واکسن و یک وهله ورزش استقامتی تقسیم گردیدند. دو هفته بعد از سه دوره واکسن، تولید سایتوکاین‌های اینترلوکین ـ۲ و اینترلوکین ـ۱۲ پس از کشت سلولی طحال توسط تکنیک الایزا سنجیده شد. برای بررسی متغیرهای پژوهش از ‌آنالیز واریانس یک‌طرفه استفاده گردید. نتایج نشان می‌دهد که بین گروه‌های پژوهش درمورد سایتوکاین اینترلوکین ـ۲ تفاوت معناداری وجود دارد (P=0.008). نتایج آزمون پیگیری توکی نیز نشان‌دهندۀ وجود تفاوت معنادار بین گروه‌های کنترل و دریافت‌کنندۀ واکسن و یک وهله ورزش استقامتی می‌باشد (P=0.006)؛ اما با وجود افزایش تولید سایتوکاین اینترلوکین ـ۱۲ در گروه واکسن و یک وهله ورزش استقامتی، این افزایش معنادار نمی‌باشد. همچنین، نتایج حاکی از افزایش تولید سایتوکاین اینترلوکین ـ۲ از سلول‌های طحال به‌دنبال استفاده از یک وهله ورزش استقامتی به‌عنوان اجوانت است. به‌نظر می‌رسد که استفاده از یک وهله ورزش استقامتی به‌عنوان اجوانت واکسن ویروس هرپس سیمپلکس یک احتمالاً توانسته است کارایی سیستم ایمنی را درجهت سلول‌های کمکی نوع یک به‌منظور مبارزه با عفونت‌های ویروسی تقویت کند.
کلیدواژه ها
اینترلوکین ـ۲؛ اینترلوکین ـ۱۲؛ هرپس سیمپلکس ویروس؛ اجوانت؛ ورزش استقامتی

متن کامل مقاله رایگان