اثر شنا و مکمل آربوتين بر سطح آنزيم‌های آنتی‌اکسيدان و استرس اکسيداتيو قلب موش‌های صحرايی ديابتی

پروين فرزانگی، معصومه حبيبيان * ، سيدمهدی انوری
استاديار، گروه تربيت بدنی، واحد قائمشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائمشهر، ايران

مجله پزشکی گرگان

زمينه و هدف : استرس اکسايشی نقش مهمی در تغييرات ساختاری و عملکرد ميوکارد ناشی از ديابت ايفا می‌کند. اين مطالعه به منظور تعيين اثر شنا و مکمل آربوتين بر سطح آنزيم‌های آنتی‌اکسيدان و استرس اکسيداتيو قلب موش‌های صحرايی ديابتی انجام شد. روش بررسی : در اين مطالعه تجربی ۴۲ سر موش صحرايی نر نژاد ويستار به صورت تصادفی به شش گروه کنترل، ديابت، آربوتين، ديابت+آربوتين، ديابت+تمرين و ديابت+ترکيبی تقسيم شدند. ديابت با تزريق يک دوز آلوکسان درون صفاقی به ميزان ۹۰ ميلی گرم بر کيلوگرم وزن بدن القا شد و مکمل آربوتين ۵۰ ميلی گرم بر کيلوگرم وزن بدن ۵ روز در هفته به صورت درون صفاقی تزريق گرديد. پروتکل ورزشی شامل شش هفته شنا به مدت ۶-۳۰ دقيقه در روز، ۵ روز در هفته بود. سطح مالون‌دی‌آلدئيد، کاتالاز و فعاليت سوپراکسيد ديسموتاز قلب موش‌های صحرايی تعيين شد. يافته‌ها : ديابت منجر به افزايش معنی‌دار سطح مالون دی آلدئيد، کاهش سطح کاتالاز و فعاليت سوپراکسيد ديسموتاز قلبی شد (P<0.05). شش هفته مصرف آربوتين، تمرين شنا و ترکيب اين دو روش با افزايش سطح کاتالاز و فعاليت سوپراکسيد ديسموتاز قلبی همراه بود؛ اما کاهش سطح مالون دی آلدئيد قلبی تنها در گروه‌های ترکيبی و تمرين معنی‌دار بود (P<0.05). نتيجه‌گيری : هر دو مداخله فعاليت منظم ورزشی (شنا) و مکمل آنتی‌اکسيدانی (آربوتين) ممکن است به واسطه اثرات آنتی‌اکسيدانی خود از بافت قلبی در مقابل استرس اکسيداتيو ناشی از ديابت حمايت نمايند و ترکيب اين دو شيوه درمانی ممکن است با اثرات هم‌افزايی همراه باشد.
واژه‌های کلیدی: ديابت، آربوتين، تمرين هوازی، مالون دی آلدئيد، سوپراکسيد ديسموتاز،

متن کامل مقاله رایگان