پروين دهقان ،علی اکبر علیعسگرزاده، محمد اصغری جعفرآبادی ، بهرام پورقاسمگرگری*
پيش زمينه و هدف: با توجه به شيوع بالای استرس اکسيداتيو و پايين بودن ظرفيت آنتیاکسيدانی در بيماران مبتلا به ديابت نوع۲، مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثير اينولين بر ظرفيت آنتیاکسيدانی تام و فعاليت گلوتاتيون پراکسيداز، سوپراکسيدديسموتاز و کاتالاز در اين بيماران انجام شد.
مواد و روش کار: در اين کارآزمايی بالينی تصادفی کنترل دار، ۴۹ زن ديابتی نوع ۲ به دو گروه تقسيم شدند. بيماران در گروه مداخله (n=24)، روزانه ۱۰ گرم پودر اينولين و بيماران در گروه کنترل (n=25)، روزانه ۱۰ گرم مالتودکسترين به مدت ۸ هفته دريافت کردند. دريافتهای غذايی، شاخصهای تن سنجی، ظرفيت آنتیاکسيدانی تام، فعاليت آنزيمهای گلوتاتيون پراکسيداز، سوپراکسيدديسموتاز و کاتالاز در ابتدا و انتهای مطالعه اندازه گيری شد. آناليز آماری با استفاده از نرم افزار۱۱٫۵٫ SPSSو آزمونهای تحليل کوواريانس و تی زوج انجام گرفت.
يافتهها: در پايان مطالعه، کاهش معنی داری در گلوکز خون ناشتا (۴۰/۸درصد) و هموگلوبين گليکوزيله(۴۰/۱۰درصد) و افزايش معنی داری در سطح ميانگين ظرفيت آنتیاکسيدانی تام (۸۰/۱۸درصد) و سوپراکسيد ديسموتاز (۴۰/۴درصد) گروه اينولين در مقايسه با گروه مالتو دکسترين وجود داشت(p<0.05 ). تفاوت آماری معنی داری در فعاليت آنزيمهای کاتالاز و گلوتاتيون پراکسيداز در گروه اينولين در مقايسه با مالتو دکسترين مشاهده نشد. کليه متغيرهای فوق به غير از گلوتاتيون پراکسيداز، در گروه اينولين، در پايان مطالعه نسبت به ابتدای مطالعه، به طور معنیداری افزايش يافت. در طول مطالعه، تغييرات آماری معنیداری در هيچ يک از متغيرهای فوق در گروه مالتودکسترين مشاهده نگرديد.
نتيجه گيری: مکمل ياری با اينولين ممکن است برخی از شاخصهای آنتیاکسيدانی را در زنان ديابتی بهبود بخشد.
واژههاي كليدي: اينولين، ظرفيت آنتياکسيداني تام، آنزيمهاي آنتياكسيدانت، ديابت نوع ۲،