وحيد تأديبی*، ناصر بهپور، مهرعلی رحيمی، صياد رشيدی، محمداحسان دلبری، پيمان يوسفیپور ، زهرا بيات
دانشيار فيزيولوژی ورزشی، گروه علوم زيستی ورزش، دانشکده تربيت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه رازی، کرمانشاه
مجله پزشکی گرگان
زمينه و هدف : هورمون لپتين نقش مهمی در چاقی و ديابت نوع ۲ دارد. اين مطالعه به منظور مقايسه اثر هشت هفته تمرين هوازی و ترکيبی (تمرين هوازی و مقاومتی) بر سطوح هورمون لپتين و گلوکز سرم مردان مبتلا به ديابت نوع ۲ انجام شد. روش بررسی : اين کارآزمايی بالينی روی ۲۴ مرد مبتلا به ديابت نوع ۲ مراجعه کننده به مرکز ديابت بيمارستان طالقانی کرمانشاه در سال ۱۳۹۱ انجام شد. بيماران بهطور تصادفی در سه گروه هشت نفری کنترل، تمرين هوازی و تمرين ترکيبی (تمرين هوازی و مقاومتی) قرار گرفتند. تمرينات در هشت هفته شامل سه جلسه در هفته به مدت يک ساعت انجام گرديد. گروه کنترل هيچگونه فعاليت ورزشی نداشت. سطح لپتين و گلوکز ناشتا سرم ۴۸ ساعت پيش از آغاز مداخله و ۴۸ ساعت پس از پايان مداخله در حالت ناشتا به عنوان مقادير پيش آزمون و پس آزمون اندازهگيری شد. يافتهها : در پيشآزمون تفاوت آماری معنیداری در سطح هورمون لپتين و گلوکز ناشتا سرم بين سه گروه مشاهده نشد. پس از مداخله در گروه تمرين هوازی گلوکز ناشتا سرم و در گروه تمرين ترکيبی سطح لپتين و گلوکز ناشتا سرم کاهش آماری معنیداری در مقايسه با گروه کنترل نشان داد (P<0.05). نتيجهگيری : تمرين هوازی و ترکيبی با کاهش در گلوگز سرم برای بيماران مبتلا به ديابت نوع ۲ پيشنهاد میشوند؛ اما تمرين ترکيبی با توجه به کاهش در سطح لپتين، برای اين دسته از بيماران سودمندتر است.
واژههای کلیدی: ديابت نوع ۲، تمرين هوازی، تمرين ترکيبی، گلوکز، لپتين،