ارزیابی روایی نسخة فارسی آزمون سخن گفتن جهت تعیین شدت تمرین هوازی در دختران سالم جوان

۱ معصومه حیدری ؛ ۲ وحید ذوالاکتاف
۱کارشناس ارشد دانشگاه اصفهان*
۲دانشیار دانشگاه اصفهان

مجله فیزیولوژی ورزشی

در این ‌پژوهش نسخة فارسی آزمون سخن گفتن طراحی و مشخصات روان­سنجی برای برآورد آستانة تهویه­ای دختران سالم بررسی شد. سه گروه ۱۹ نفری دانشجوی دختر سالم به صورت لایه­ای هدفدار (با توان هوازی کم، متوسط، و زیاد) انتخاب شدند. آن‌ها پس از امضای رضایت­نامة آگاهانه، به فاصلة تقریبی یک هفته در دو نوبت آزمون وامانده­ساز فزایندة هوازی روی تردمیل شرکت کردند. در نوبت اول آزمون سخن گفتن و در نوبت دوم آزمون تحلیل گازی اجرا شد که در نوبت دوم شاخص‌‌های vo2max، vco2، و نسبت تبادل تنفسی اندازه‌گیری شد. توسط نرم افزارSPSS تحلیل­های آماری از طریق تحلیل واریانس یک‌طرفه انجام شد. یافته‌ها حاکی از آن بود که سه گروه از حیث VO2max تفاوتمعنادار داشتند۰٫۰۱)≥P و۳۲٫۴۴≥ (۵۴ و ۲)F). با این وجود، در آستانة بی­هوازی شاخص‌‌های ضربان، مقیاس بورگ و سخن گفتن در سه گروه به ترتیب برابر با ۱۰±۱۷۷ ضربان، ۲±۱۵ درجه، و ۲±۲۴کلمه در ۳۰ ثانیه بود. در مرحلة بی­هوازی نیز مقادیر فوق هم‌چنان در سه گروه معادل و به ترتیب به۷±۱۹۳ ضربان، ۱±۱۸ درجه و ۲±۲۲ کلمه در ۳۰ ثانیه رسید. نتایج نشان داد عملکرد آزمون سخن گفتن در آستانة تهویه­ای و مرحلة   بی­هوازی مشابه با آزمون­های ضربان و بورگ است. رابطة آزمون سخن گفتن با فشار کار یک رابطة خطی معکوس بود. ۲۴ کلمه و بیشتر نشان از فعالیت در مرحلة هوازی و ۲۲ کلمه و کمتر نشان از فعالیت در مرحلة بی­هوازی داشت. با توجه به انحراف استاندارد این آزمون نتایج برای همه یکسان نیست و برای       هر کس باید با تمرین بدست آید.

کلیدواژگان
شدت تمرین؛ اکسیژن مصرفی؛ آستانة‌ بی هوازی؛ آزمون سخن گفتن

متن کامل مقاله رایگان