عبداله گرجی، رسول سلطانی، مهتاب کشوری، مصطفی قناديان، صديقه عسگری ، نضال صراف زادگان
استاد مرکز تحقيقات قلب و عروق اصفهان، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ايران
مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهر کرد
زمينه و هدف: بيماری ديابت يکی از شايع ترين اختلالات غدد درون ريز می باشد که سالانه بيش از ۱۰۰ ميليون نفر را مبتلا می کند که در نتيجه نقص کامل يا نسبی و يا مقاومت به عمل انسولين ايجاد و کنترل نشدن آن موجب بروز عوارض قلبی، عروقی، کليوی و چشمی می شود. هدف از اين مطالعه بررسی اثرات زغال اخته (.Cornus mas L) بر سطح قند خون و هموگلوبين گليکوزيله (HbA1C) در بيماران مبتلا به ديابت نوع ۲ بود. روش بررسی: اين مطالعه به صورت يک کارآزمايی بالينی، دو سويه کور، کنترل شده با دارونما به مدت ۶ هفته انجام شد. ۶۰ بيمار ديابت با محدوده سنی ۶۵-۴۱ سال در مطالعه شرکت کردند. بيماران به طور تصادفی به دو گروه ۳۰ نفری کنترل (مصرف کننده کپسول پلاسبو يا دارونما به تعداد ۲ عدد در روز) و گروه مورد (مصرف کننده کپسول زغال اخته به تعداد ۲ عدد، معادل با ۵۰ ميلی گرم آنتوسيانين، در روز) تقسيم شدند. در ابتدا و پايان مطالعه ميزان قند خون ناشتا (FBS) و هموگلوبين گليکوزيله اندازه گيری و با کمک آزمون t و ANCOVA در دو گروه مقايسه گرديد. يافته ها: در مورد خصوصيات افراد مورد مطالعه (سن، FBS، HbA1c) بين دو گروه در ابتدای مطالعه تفاوت معنی داری وجود نداشت. درگروه دريافت کننده زغال اخته در مقايسه با گروه کنترل در پايان ۶ هفته، ميزان فاکتورهای FBSو HbA1cکاهش معنی دار داشت (۰۵/۰>P). نتيجه گيری: کاهش ميزان قند خون ناشتا و هموگلوبين گليکوزيله در اثر مصرف زغال اخته، به منظور کنترل بيماری ديابت ارزشمند است. بروز اين تغييرات احتمالاً ناشی از ترکيبات آنتوسيانينی موجود در زغال اخته است.
واژههای کلیدی: هموگلوبين گليکوزيله، قند ناشتا، ديابت نوع دو، زغال اخته،