آیا یک فعالیت پیش رونده هوازی، اشتهای زنان چاق و مبتلا به اضافه وزن را کاهش می‎دهد؟

وحید ساری صراف ۱؛ اکرم آمقانی ۲؛ ناصر آقا محمدزاده۳؛ علیرضا استاد رحیمی۴
۱گروه فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزش دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
۲دانشجوی دکترای فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
۳دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
۴دانشکده تغذیه دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران

مجله پزشکی مشهد

چکیده
مقدمه
با توجه به افزایش بیماری‎های ناشی از چاقی، روش‎های درمانی کنترل یا پیشگیری از چاقی و اضافه وزن، مورد توجه محققین می‌باشد. در این میان دستکاری هورمون‎های اشتها به واسطه تمرینات ورزشی، به عنوان یک عامل کم مخاطره و نوپا در فرایند سلامتی مورد مطالعه قرار گرفته است.
روش کار
۱۳ زن سالم و مبتلا به اضافه وزن یا چاقی درجه یک با میانگین سنی ۲۵ سال و میانگین توده بدن ۲۹/۳۱ کیلوگرم بر مترمربع در مطالعه شرکت کردند. جلسه آزمون شامل اجرای تست وامانده ساز بالک با سه مرحله خونگیری (قبل از فعالیت، نیم ساعت و دو ساعت پس از فعالیت) جهت سنجش گرلین اسیل‌دار (AG) و پپتیدYY  (PYY 3-36)، همچنین هفت مرحله تکمیل پرسشنامه ارزیابی اشتها (VAS) بود. داده‎های حاصل، توسط نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ و با استفاده از روش تحلیل واریانس مکرر و آزمون تعقیبی LSD بررسی شدند.
نتایج
مقادیر پس از فعالیت AG وPYY 3-36، نسبت به حالت پایه، تفاوت معناداری با هم نداشتند (۰۵/۰< p) ولی میزان احساس گرسنگی، احساس سیری و میل به خوردن غذا در هفت مرحله با هم تفاوت معناداری داشتند (۰۵/۰< p).
نتیجه ­گیری
به نظر می‎رسد تغییرات هورمون‎های اشتها همیشه با تغییرات حس اشتها همراه نمی‌باشد و عوامل متعدد دیگری در پاسخ این هورمون‎ها دخیل هستند.
کلیدواژه‌ها
اشتها؛ چاق؛ اضافه وزن؛ فعالیت پیش رونده؛ AG و PYY 3-36

متن کامل رایگان