ارتباط درصد اشباع اکسیژن ورید سینوس کرونری با میزان پاسخ دهی به درمان نارسایی شدید قلبی با Cardiac Resynchronization Therapy

فریبرز اکبرزاده, مهرنوش طوفان, بابک کاظمی اربط, فهمیه ناصرعلوی

قدمه: نارسایی قلبی یکی از بیماریهای شایع در حیطه بیماریهای قلب و عروق می باشد که سالانه باعث بستری شدن تعداد زیادی از بیماران می شود و بار مالی عظیمی را بر سیستم سلامت وارد می کند. ضربان ساز دوبطنی ( که با نام (Cardiac Resynchronization Therapy, CRT) شناخته می شود)، از طریق هماهنگ کردن الکترومکانیکی باعث بهبود موثر بالینی در بیماران می گردد. علیرغم تمامی تمهیدات لازم در انتخاب بیماران برای تعبیه CRT حدود ۳۰% بیماران از این روش درمانی نتیجه نمی گیرند. مطالعه حاضر در نظر دارد با بررسی اشباع اکسیژن ورید سینوس کرونری راهکار بیشتری در پیش بینی پاسخ به CRT ارایه نماید.

مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی ۳۰ نفر از بیمارانی که کاندید تعبیه CRT بودند مطالعه اکوکاردیوگرافی، بررسی (function class, FC)، بررسی اشباع اکسیژن، فشار سمت راست قلب و ورید سینوس کرونر انجام شد. بعد از ۶ ماه بررسی های اکوکاردیوگرافیک و FC تکرار شد و بیماران به دو گروه پاسخ داده و عدم پاسخ تقسیم شدند و اطلاعات جمع آوری شده در دو گروه مقایسه شد.

یافته ها: میزان اشباع اکسیژن ورید سینوس کرونری در افراد پاسخ دهنده بطورقابل ملاحظه ای کمتر از بیماران پاسخ نداده بوده است. فشار شریان پولمونر و بطن راست دربیماران پاسخ نداده بیشتر از بیماران پاسخ داده بوده است. کاهش اشباع اکسیژن سینوس کرونری در بیماران پاسخ داده ناشی از وجود مقدار زیاد بافت Viable می باشد که توانستند در انقباض شرکت کنند. افزایش فشارهای سمت راست در افراد پاسخ نداده می تواند. ناشی از شدت بیشتر نارسایی قلبی در این بیماران باشد.

نتیجه گیری: میزان درصد اشباع اکسیژن ورید سینوس کرونر و فشار شریان پولمونر میتواند بعنوان مارکری از پاسخ به CRT مورد استفاده قرار گیرد و اندازه گیری حین تعبیه توصیه میشود. در شرایط خاص و مرزی در انتخاب بیماران جهت تعبیه CRT انجام کاتتریسم راست قلبی میتواند اطلاعات بیشتری در اختیار بگذارد.
کلید واژه ها: درمان هماهنگ سازی ضربان قلب، اشباع اکسیژن ورید سینوس کرونری، نارسایی قلبی