فتاح مرادی *
مجله پزشکی گرگان
زمینه و هدف : یافتههای اندکی در زمینه اثر تمرین ورزشی بر سطح رزیستین و شاخصهای جدید مقاومت انسولینی در افراد لاغر غیرفعال در دسترس است. این مطالعه به منظور تعیین اثر یک دوره تمرین مقاومتی بر سطح سرمی رزیستین و شاخصهای مقاومت انسولینی در مردان لاغر غیرفعال انجام شد. روش بررسی : در این کارآزمایی بالینی ۱۹ مرد لاغر غیرفعال به صورت تصادفی در دو گروه تمرین مقاومتی (۹ نفر) و کنترل (۱۰ نفر) قرار گرفتند. پروتکل تمرین مقاومتی شامل دوازده هفته تمرین با وزنه، ۳ جلسه تمرین در هفته و هر جلسه به مدت ۶۰ دقیقه بود. ویژگیهای عمومی آزمودنیها، غلظت رزیستین سرم و شاخصهای آدیپونکتین-رزیستین AR، مدل ارزیابی هومئوستاز-آدیپونکتین (HOMA-AD) و مقاومت انسولینی (IRAR) قبل و پس از دوره تمرین اندازهگیری شد. یافتهها : مقادیر HOMA-AD و IRAR در گروه تمرین مقاومتی در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافت (P<0.05)؛ اما غلظت رزیستین و AR کاهش آماری معنیداری نشان نداد. میانگینهای اختلاف پیشآزمون – پسآزمون HOMA-AD و IRAR بین گروههای تمرین مقاومتی و کنترل کاهش آماری معنیداری مشاهده شد (P<0.05)؛ اما در مورد غلظت رزیستین سرم و AR تفاوت آماری معنیداری مشاهده نشد. هیچکدام از این شاخصها در گروه کنترل تغییر آماری معنیداری نیافت. نتیجهگیری : اجرای تمرین مقاومتی در مردان لاغر غیرفعال با بهبود مقاومت انسولینی (کاهش شاخصهای HOMA-AD و IRAR) همراه است؛ اما تغییری در سطح رزیستین مردان لاغر غیرفعال ایجاد نکرد.
واژههای کلیدی: تمرین مقاومتی، مقاومت انسولینی، رزیستین،